Πράσινος φασισμός
Κατ’αρχάς, είμαι σχετικά μικρός, δηλαδή θα μιλήσω και για εποχές πριν γεννηθώ. Παρόλα αυτά, από όσα έχω διαβάσει για τότε και όσα έχω ζήσει στην συνέχεια, έβγαλα κάποια συμπεράσματα. Οι διαφωνίες απόλυτα δεκτές.
Κατέληξα στο εξής. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τελικά είναι ένα φασιστικό κόμμα. Όταν λέω φασιστικό, εννοώ με την ουσιαστική έννοια της λέξης. Όχι τύπου «φασίστες στείλατε τα ΜΑΤ και μας δείρατε». Αυτό πάντα γινόταν, απλά το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε κάνει μια ολόκληρη κοινωνία να μην το βλέπει. Εξηγούμαι λοιπόν:
Α) Το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα ένα βαθιά πατριωτικό κόμμα. Με τον κακό πατριωτισμό: αυτόν που έτεινε στον εθνικισμό. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πάντα αναφερόταν στο έθνος και παρόμοιες ιδέες. Το έκρυβε όμως με το αριστερό προφίλ. Μέσα του όμως το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αποτεινόταν πάντα στον ελληνικό εθνικίσμο, σε μια προσπάθεια να μιλήσει στα (συντηριτικά) ένστικτα της μικροαστικής τάξης της Ελλάδας.
Β)Ο σοσιαλισμός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν μια μούφα και μισή. Οι ΠΑ.ΣΟ.Κ.οι απλά έκλεψαν τα συνθήματα της αριστεράς και τα χρησιμοποίησαν για να πάρουν την εξουσία. Ήταν ένας τρόπος για να κλέψουν ψήφους από την αριστερά και την εργατική τάξη. Ο «σοσιαλισμός» τους ήταν να μοιράσουν λεφτά αβέρτα, και να κρατήσουν για 30 χρόνια κομμάτια της κοινωνίας απόλυτα αφοσιωμένα. Αν και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ξεκίνησε μιλώντας για σοσιαλισμό και αποδέσμευση απο την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, απέδειξε στην συνέχεια οτι είτε δεν τα εννοούσε, είτε οτι ευκαιριακά πήρε κάποια μέτρα, τα οποία όλο και καταργούνται απο τότε έως την πλήρη εξαφάνιση τους σήμερα.
Γ) Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τελικά, δεν αναφερόταν στην εργατική τάξη, ακριβώς επειδή δεν ήταν σοσιαλιστικό. Αναφερόταν στην μικροαστική τάξη, χαρακτηριστικό που βρίσκεται στην ουσία όλων των φασιστικών κομμάτων, ξεκινώντας απο την Ιταλία του Μουσολίνι. Την οποία μικροαστική τάξη ήλεγχε σύσσωμη, μαζί με τα σωματεία και τους συνδικαλιστές. Για να το κάνει αυτό, χρησιμοποίησε τα χειρότερα μέσα: λαμογιές και αλητείες παντώς είδους. Δημιούργησε ουσιαστικά τον homo pasokus, μια πληγή της κοινωνίας, ένας αποτελεσματικότατος τρόπος για να ταυτίσει το κράτος με το κόμμα και να ελέγχει τα πάντα.
Δ) Ο υφέρπων φασισμός του κόμματος φαινόταν και στην δομή του, η οποία υπήρχε από όταν δημιουργήθηκε. Ήταν ένα κόμμα καθαρά αρχηγοκεντρικό. Ο μεγάλος ηγέτης έκανε ότι ήθελε και όποιος διαφωνούσε τον έτρωγε το σκότος. Ακριβώς γι αυτό υπάρχει και ο φανατισμός με τον Αντρέα, ακόμα και τώρα.
Απλά συνδυάστε αυτά τα τέσσερα γεγονότα. Συνοψίζω: έχουμε ένα κόμμα που ελέγχεται από έναν ανδρα, που πουλάει σοσιαλισμό στους εργάτες, μιλάει για έθνος, και στηρίζεται από σύσσωμη την μικροαστική τάξη και πάνω. Ακριβώς ότι έκανε ο Μουσολίνι στην Ιταλία, ο οποίος μάλιστα ήταν και πρώην ακροαριστερός. Το ίδιο έκαναν και οι Ναζί. Δείτε αυτό . Ο Γκέμπελς ήταν στην αριστερή τάση των ναζί, που ήθελε συμμαχία με την ΕΣΣΔ για να ρίξουν τον καπιταλισμο! Η χρησιμοποίση του αντικαπιταλιστικού προφίλ και των συνθημάτων της αριστεράς ήταν σχεδόν κανόνας για τους φασίστες και τους ναζί. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τέλος, ποτέ δεν πείραξε το ελληνικό κεφάλαιο, γι αυτό και επιβίωσε σε μία χώρα όπως η Ελλάδα. Ο «αντικαπιταλισμός» του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν μία μάσκα ψευτιάς, ένα προσωπείο για τα πλήθη και ένα ανάχωμα για την αριστερά μετα την χούντα.
Δεν τα λέω αυτά από άποψη συνομοσιολογίας. Ούτε λέω ότι ο Αντρέας ήταν φασίστας. Απλά είδε σε αυτά τον δρόμο για να πάρει την απόλυτη εξουσία για πολύ καιρο. Και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατέληξε να είναι συνωνυμο του κράτους. Μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας βουτήχτηκε στην λαμογιά, το βόλεμα και την ρεμούλα για να γίνει αυτό. Και αυτός ο υφέρπων φασισμός που ήταν στην ουσία της ιδεολογίας του, συνδυάστηκε με τα λεφτά και έγινε κυρίαρχος. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. βέβαια δεν χρησιμοποίησε καθαρά φασιστικές τακτικές: δεν είχε ομάδες κρούσης πχ. Τουλάχιστον όχι με καδρόνια, είχε αντιγράψει εξίσου αποτελεσματικούς τρόπους, όπως οι «αγανακτισμένοι πολίτες».
Θα καταλήξω στο εξής, γιατί βλέπω κάποιες τάσεις στην ηγεσίες της αριστεράς να δέχονται και να επιδιώκουν συμμαχίες με αποσχισθέντα κομμάτια του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Μετά από όλα αυτά μια σκέψη. Αυτό που κάνει η αριστερά, το έκανε εδώ και πολλά χρόνια. Η ενότητα έχει ξαναγίνει, και απέτυχε, και συνιστώ και ένα ενδιαφέρον άρθρο πάνω σε αυτό. Αυτό σημαίνει ότι η αριστερά πρέπει να ενωθεί σε μία διαφορετική βάση από όπως το έκανε παλαιότερα, και να εμφανιστεί σαν μία καινούργια δυναμική πρόταση για να το πετύχει αυτό.
Το ζήτημα είναι ότι πως μπορεί ένα μετώπο που θα χτιστεί για να σώσει την χώρα, να έχει μέσα του τμήματα της παλιάς σαπίλας; Πολλοί από αυτούς απλά αλλάζουν νωρίς καράβι, κάποιοι έχουν εμπλακεί σε κάθε είδους λαμογιές. Οι υπόλοιποι, ακόμα και τίποτα να μην έφαγαν, ήξεραν. Όλη η Ελλάδα ήξερε. Και δεν έκαναν τίποτα για αυτό, ούτε καν να αποχωρήσουν. Εγώ προσωπικά συνεργασία με τέτοιους ανθρώπους, συν τοις άλλοις στιγματισμένους από την κοινωνία, δεν τους θέλω για να στρατευτώ με κάτι.
Η αριστερά, για να κάνει κάτι αυτή την στιγμή χρειάζεται ενότητα και συμμάχους. Σύμμαχοι πιθανοί είναι δύο: ή οι «μετανοημένοι» πασόκοι, ή η κοινωνία. Με το να επιλέξουμε να συμμαχήσουμε με αποσχισθέντα τμήματα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., απομακρυνόμαστε απο την κοινωνία.Πολύ φοβάμαι οτί η επιλογή αυτή οφείλεται σε μια βαθιά άρνηση της αριστεράς να πάρει ρίσκα, να κάνει αυτοκριτική και να συζητήσει βαθιές αλλαγές στην δομή της, τους στόχους της και τις τακτικές της, έτσι ώστε να χτίσει μια πραγματική συμμαχία με την κοινωνία. Έτσι, η αριστερά θα προτιμήσει την εύκολη λύση που θα την οδηγήσει ίσως και στο βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα της εκλογικής ανόδου. Μακροπρόθεσμα όμως, τέτοιες τακτικές δεν μπορούν να οδηγήσουν σε βήματα αλλαγής της ελληνικής κοινωνίας προς μία καθαρά αριστερή κατεύθυνση, η οποία κάποια στιγμή θα μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία και την αλλαγή των συσχετισμών. Δυστυχώς, οι γενναίες αποφάσεις δεν ήταν ποτέ το δυνατό μας σημείο, όμως η κρίση είναι όντως ευκαιρία. Ας μην κάνουμε την λάθος επιλογή.
Μια μικρή διευκρίνιση: ανέφερα πρίν κάτι για τον πατριωτισμό, και αυτό δυστυχώς είναι ένα ευαίσθητο σημείο για τον αριστερό χώρο, συμπεριλαμβάνοντας και τον αναρχικό, ενω δεν θα έπρεπε να είναι. Παραθέτω λίγη τροφή για σκέψη
Without reason or rhyme 
Συμφωνώ απολύτως με τις απόψεις που εκφράζεις σε όλα τα σημεία του άρθρου σου και ιδιαίτερα σε αυτά που έχουν να κάνουν με τον υιό του »μπαμπά της Δημοκρατίας»εννοώ τον Γεροπαπανδρέου.Μην έχεις την παραμικρή αμφιβολία ότι επρόκειτο για έναν δημαγωγό,λαϊκιστή,οπορτουνιστή »πολιτικό».Οι τρεις αυτές βασικές παράμετροι χαρακτηρίζουν και συναντώνται στην φασιστική ιδεολογία.Έδρασε ως εντολοδόχος των γνωστών κέντρων που αποφασίζουν για την χώρα μας προκειμένου να εξαφανίσει το τεράστιο λαϊκό κίνημα που είχε ανδρωθεί κατά την διάρκεια της χούντας των συνταγματαρχών . Δυστυχώς το κατάφερε μια χαρά.Ο Α.Παπανδρέου δημιούργησε ένα »Κίνημα σοσιαλιστικό»που κατέληξε σε προσωποπαγές ηγεμονικό,φασιστικό κόμμα εν ήδη μαφιόζικης συμμορίας.Για παράδειγμα θα αναφέρω 4 ονόματα »κολλητών»του Α.Παπ. Λούβαρης,Χάλαγκ,Κουτσόγιωργας και Παπούλιας και ο νοών νοείτω.
Όσο για τον Σιμήτη και την 8ετία του δεν έχω να πω παρά μόνον ετούτο, ότι ήταν μέλος της συμμορίας των Παπανδρέου και προς επιβεβαίωση όλων αυτών που πιστεύω και εν μέρει τα έχω ζήσει,θεωρώ ότι ο εγγονός και υιός, Γ.Παπ. ή αλλιώς Φόρεστ Γκάμπ είναι άξιος συνεχιστής του παππού του και του πατέρα του.
Συμφωνώ. Το γεγονός οτι το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά δεν ήταν σοσιαλιστικό κόμμα με την καθαρή έννοια της λέξης, φαίνεται και απο το γεγονός οτι…… πήρε την εξουσία! Σε μία χώρα που χύθηκαν ποτάμια αίματος για να διατηρηθεί πάση θυσία στο δυτικό μπλόκ, το να πάρει ενα σοσιαλιστικό κόμμα την εξουσία σημαίνει οτι κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν απειλειται απο αυτό. Φάνηκε άλλωστε και απο το γεγονός οτι οι υποσχέσεις για εξοδο απο την ΕΟΚ δεν τηρήθηκαν ποτέ.
Το σημαντικό που θέλω να αναδείξω είναι όμως αυτή η πολιτική ατροφία της αριστεράς, που για να μην κάνει βήματα προτιμά να σέρνεται στις καθορισμένες γραμμές του παρελθόντως, τόσο σε επίπεδο πρότασης όσο και σε τακτικές. Η συνεργασία αριστεράς και πρώην ΠΑΣΟΚων μπορεί να οδηγήσει σε μία εκλογική άνοδο η οποία όμως δεν έχει κανένα απολύτως νόημα στην συγκυρία. Εκεί ειναι το δίλλημα, αν η αριστερά προτιμά την εκλογική άνοδο η το άνοιγμα στην κοινωνία.
Κατά την γνώμη μου η καθεστωτική »αριστερά» με την παρουσία της στο κοινοβούλιο, νομιμοποιεί
τις φασιστικές πολιτικές της αδιαφάνειας και της διαφθοράς. Πολιτικές των κομμάτων εξουσίας καθώς και της φασιστικής επίσης άκρας δεξιάς του Καρατζαφέρη.Η κοινοβουλευτική »αριστερά»
δεν είναι παρά το εκμαγείο της αστικής Δημοκρατίας,με ολίγον φιλολαϊκό, μαχητικό προφίλ….
Με συγχωρείς από λάθος δεν ολοκλήρωσα το σχόλιό μου.
Συνεχίζω λοιπόν λέγοντας ότι δεν μπορώ να προσδιορίσω ιδεολογικά την »αριστερά»και ότι αυτή πρεσβεύει.Γνωρίζω ότι η Κομμουνιστική Αριστερά και ο Αναρχισμός σε όλες τους τις εκφάνσεις
πρεσβεύουν την Ρήξη και την Ανατροπή δια μέσου της Επανάστασης με ότι αυτό συνεπάγεται.
Πως η »αριστερά»τύπου Κουβέλη, Παπαρήγα,Τσίπρα κλπ θα κάνει την ανατροπή με την ανυπακοή δεν το καταλαβαίνω.Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι η »αριστερά»η εντός κοινοβουλίου,
προτιμά την εκλογική άνοδο και τα ψηφαλάκια.Όσο για το άνοιγμα στην κοινωνία ο Κουβέλης συνιστά στο πόπολο υπομονή για να παραμείνουμε στο ευρώ και στην ΕΕ, ο Τσίπρας μια από τα ίδια και η Παπαρήγα συνιστά ανυπακοή!!!!!!
Και δυστυχία, η μιζέρια και η εξαθλίωση έχουν συντρίψει την Αξιοπρέπεια των ανθρώπων αλλά
γι αυτούς πέρα βρέχει…
Εγω συμφωνω μαζι σου. Αναφερομαι κυρίως στην εξωκοινοβουλευτική, που λογικά θα πρέπει να δράσει κάπως διαφορετικά, αλλά δεν το κάνει, ακόμα και αυτή.
Οποιαδήποτε σοβαρη αριστερα θα ειχε φύγει απο την βουλή εδώ και καιρό. Και θα προκαλούσε εξελίξεις σίγουρα. Και δυστυχώς συνέχεια ακούω και σχόλια υπέρ της συμμετοχής των πρώην ΠΑΣΟΚών.
Δεν μπορεί παρά να δράσει απλά είναι θέμα χρόνου…
Άν ρίξεις μια ματιά στην πρόσφατη ιστορία θα δεις ότι αυτοί που ρίσκαραν και κλείστηκαν στο πολυτεχνείο ήταν αγωνιστές της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και Αναρχικοί
το ΚΚΕ τους κατηγόρησε τότε ως πράκτορες του Ρουφογάλη,του τότε κυπατζη της χούντας
Όταν όμως είδε την συμπαράσταση του κόσμου πρός τους Αγωνιστές του Πολυτεχνείου κατάλαβε ότι συνέφερε στο προφίλ του να συμμετάσχει και το έκανε.Όσο για τους πασοκους »σοσιαλιστές»
σίγουρα θα αναζητήσουν στέγη στα άλλα κόμματα το ζήτημα όμως είναι πως θα συμπεριφερθεί το εκλογικό σώμα και κυρίως ποιές θα είναι ή πως θα έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες μέχρι τότε.
Θα καταλάβουν οι Χρυσοχοΐδηδες γραικύλοι ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά….